Silna wola a zaburzenia odżywiania się

Poprzedni wpis dotyczący motywacji w procesie odchudzania się kończy konkluzja, że dla skutecznej realizacji celu w odchudzaniu nie wystarcza sama motywacja, nawet odpowiednio silna (Kadzikowska – Wrzosek, 2011) ani ustalenie celu i planu działania. Aby proces leczenia otyłości zakończył się sukcesem, niezbędne są sprawne wewnętrzne mechanizmy kontroli, czyli SIŁA WOLI.

Te same wnioski można odnieść do działania w zakresie wychodzenia z innych zaburzeń odżywiania. Otyłość wraz z jej skutkami często jest efektem kompulsywnego objadania się czy zespołu nocnego jedzenia. Anoreksja, bulimia, ortoreksja to kolejne zaburzenia odżywiania, gdzie jednym z niezbędnych czynników decydujących o efektach leczenia jest silna wola.

Według modelu zasobowego, zaproponowanego przez Roya Baumeistera i współpracowników (1998), wszystkie formy samokontroli, w tym silnej woli, opierają się na ograniczonym zasobie.

Każdy akt powstrzymania się od pokusy (np. zjedzenia niezdrowych, ale smacznych słodyczy:), niezależnie od tego, czy jest to impulsywne zachowanie, myśl czy emocja, zmniejsza ilość tego zasobu. W przypadku intensywnej kontroli myśli, radzenia sobie z emocjami, hamowania reakcji impulsywnych, ukierunkowania uwagi, kierowania zachowaniem czy podejmowania decyzji dochodzi do wyczerpania ego. W takim przypadku, według pierwszego postulatu modelu zasobów, kolejne zastosowanie samokontroli jest trudne lub wręcz niemożliwe. W stanie tzw. wyczerpania ego zdolność do efektywnej samokontroli jest ograniczona i dopiero po regeneracji zasobu zdolność samokontroli powraca.

Drugi postulat modelu wskazuje możliwość zwiększenia dostępnego zasobu poprzez wytrenowanie samokontroli (Baumeister i in., 2006). Tak więc dobra wiadomość dla wszystkich wychodzących z zaburzeń odżywiania się: Silną Wolę można wytrenować!