W kulturze zachodniej na temat otyłości funkcjonuje wiele stereotypów. „Społeczne stereotypy przypisują osobom otyłym takie cechy, jak: bierność, niedojrzałość, brak zdecydowania, bezradność w sytuacjach trudnych, trudności w uzewnętrznianiu uczuć negatywnych – zwłaszcza gniewu”

Któż z nas nie zna problemu podjadania? Niektórzy zapewne uporali się już z tym nawykiem dzięki „uważnemu jedzeniu”, ale wiele osób, nawet tych restrykcyjnie dbających o dietę, powtarza jedzenie,

Chociaż NES i SRED (sleep-related eating disorder) mają podobne cechy, istnieją istotne różnice między zespołem nocnego jedzenia a zaburzeniami odżywiania związanymi ze snem.

Nazwę Zespół Nocnego Jedzenia (NES, night eating syndrome) wprowadził do literatury naukowej Albert Stunkard ze współpracownikami (1955 r.), opisując wzorzec spożycia pokarmu o znaczeniu klinicznym wśród osób otyłych.

Zespół napadowego objadania się (BED) ma wiele wspólnych cech z zachowaniami osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych, takimi jak zmniejszona kontrola czy dalsze stosowanie pomimo negatywnych konsekwencji.

Kompulsywne objadanie się polega na spożywaniu w jednostce czasu znacznie większej ilości pokarmu, niż spożyłaby większość osób w podobnych okolicznościach i czasie. Charakterystyczne w BED jest poczucie utraty kontroli nad ilością i jakością przyjmowanych posiłków oraz niemożność przerwania jedzenia.

Na anoreksję chorują mężczyźni (ok. 5% wszystkich przypadków) i chłopcy (do 30% przypadków anoreksji u dzieci). Anoreksja dotyka najczęściej chłopców przed osiągnięciem dojrzałości (14–15 lat) oraz młodych mężczyzn w wieku 18–19 lat.

Chociaż obecnie najwięcej uwagi poświęca się otyłości i związanym z nią zaburzeniom odżywiania się, to trzeba pamiętać o problemie znacznie rzadziej występującym i jakby z drugiego końca skali BMI - o anoreksji, skutkującej wygłodzeniem organizmu.

Tak więc dobra wiadomość dla wszystkich wychodzących z zaburzeń odżywiania się: Silną Wolę można wytrenować!

Potocznie uważa się, że poziom samooceny osób z nadwagą lub otyłością jest znacznie obniżony. Przyczynia się do tego dyskryminacja osób otyłych, wpływająca w sposób negatywny na ich ocenę jakości życia i odczuwanie zadowolenia z własnego ciała, co łączy się z depresyjnością i pogorszeniem funkcjonowania w wielu sferach życia.

Osoby dotknięte ortoreksją odczuwają potrzebę gromadzenia produktów spożywczych, dbałość o ich ważenie i mierzenie, planowanie posiłków z wyprzedzeniem.

Przeważająca część ludzi od czasu do czasu ulega napadom objadania się, sporadycznie stosuje diety odchudzające lub oczyszczające, ale działania te nie wywierają negatywnego wpływu na samopoczucie czy zdrowie tych osób.